داشتم میگفتم این عکس که بقول آقای مودی نسل بعد از ما دیگه نخواهند فهمید این 2تا چه ربطی به هم دارند یکی از چیزایی که حس نوستالژی آدم رو قلقلک میده.

حس نوستالژی که نسلهای قبل از ما به نام خاطره بازی ازش یاد میکردن یه تعریف علمی داره که میگه تحریک احساس شادی و غمی که قبلا تجربه شده(یه چیزی تو مایه هایه یادآوری).

خدا حفظش کنه دبیر هنرمون تو راهنمایی آقای مختاریان بهم میگفت  از هر چی که عکس گرفتی بعد از ظاهر کردنش زمان و مکان رو پشتش بنویس.میگفت پشت کتابات بنویس از کی هدیه گرفتی یا از کجا و کی خریدی اینجوری هم یادت نمیره کی این عکسو انداختی هم یادت نمیره اون کتاب رو کی بهت داده.

کم کم خیلی چیزا دارن به عامل تحریک این حس تبدیل میشن.الان دیگه نمیتونم تاریخ عکسام رو پشتشون بنویسم چون تو مانیتور میبینمش و تا زمانی که ایبوکهای رایگان باشه کسی کتاب نمیخره یا هدیه نمیده تا من تاریخ و اسمش رو پشتش بنویسم.
کاشکی باهم حداقل فرهنگ کتاب خوندن رو 2باره زنده کنیم.هدیه هامون بشه همون 1 جلد کتاب که نامرتب ولی از روی علاقه کادو شده.کاشکی فقط به اندازه قدرتمون یه سنگ از رو کتابها برداریم تا کاملا زیر آوار ماشینی شدن ما دفن نشدن.

مر30 که تا آخرش بامن موندین

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: